Por eso fue el primer fichaje del pueblo. Nunca antes el pueblo había definido. El juego siempre ha sido de otros. El club que es más que un club es tan sólo eso: el juego de unos 9.
Lo que esos nueve sepan hacer también es decisión nuestra. Por eso votamos. Yo soy tan sólo un trovador que se lanzó a escribir una pieza de ficción que nos supusiera a todas (y por todas quiero decir todos), como por intuir una compensación a la inversa, a quién no lo requeire, como el sufrimiento del hombre blanco hetero.
Cómeme los huevos, Maldini.
Sin acritud.
Es un gesto milenial que lo petará eternamente entre las generaciones nacidas en el tercer milenio de las humanas nacidas en el ancestrar y psicodélico segundo milenio. ¡Qué loco, veá? El signo mixto de exclamación e interrogación, como un travestismo del español al inglés, pasado por el alemán, reconstituido en euskera, filtrado por el humor andaluz. Joaquín en represesntación de dos americanistas se posicionó frente a la situación que se vive ahora mismo en Cataluña, el corazón y la polla de España.
Els ticatalans avaluan:
a) És més important la patria o Jesús?
b) Cómeme los huevos
c) Localízame el clítoris, papi, vamo, vamo, vamo, vamo, vamo, vamo, vamo, vamo, vamo,… me corrí con vos.
d) Marketing to that specific sense of humour and cashflow.
e) The broke laughers.
d) Old fashioned dickheads
e) Èpic ignored women of our new cult.
f) Elizondo founding fathers.
g) I can lie enough to push us through.
h) Do you want to come on my alternative society?
i) Hope in.
j) Let’s role.
k) Baby.
l) Cruyff
FIN
No hay nada más después de Cruyff.
Lo que los madridistas no ven sobre el futbol por su aversión insuperable al nostre estimat humanot, Johan.
Obriu un lloc pel tiu alternatiu rebel: Golman.
Un tiu que deia que el seu idol era l’Hugo Sánchez.
Reacción d’un ben bó 9%: home no, aquell si li agrada l’Hugo Sánchez no el poder acceptar al club. I diu en Golman: com l’Inisita.
Inisita is a character based on the sublime 8 and 6 that came from Fuentealvilla: el nostre heroi al camp. Un fitxatge d’un esser especial, que es fa nostre, per les seves habilitats al circ romá que encara perviu, fort, i sublim: el futbolart.
Quelcom mes que el ximpler futbol. With that social reaction repugnant to the game, who vomits on top of their shaven heads: far right dickheads. The exercise of the milenium, right there on the year nine of the second round of collective answers to the global problem we so happen to aknowledge and turn into a problem/solution game we all decided to play, along with watching Netflix and four day work weeks pilot.
Limited entrance models.
I am an actuary not just because I can be anywhere else in the planet even before any of your institutions needs to resolve about my being actually an actuarial scientist. I come from long history of emblematic private university legacy families. Like statues between the trees and the parking lots and futbolart rings, way before them mma cages and silliness springed into our culture like useless consumer mass consumption of the most lovingly artificial taste of life, as it is, as one bit joke we all like to aknowledge together in a collective laugh over a concept we’ve read about somewhere we don’t remember. We are in the good zone energy base. We are green. Not like before. We are building the alternative notion of Status Quo as we know it today, as helicopters wondered around my ears, oh dear, is this the end?
I am stock to this quest. To write. To tell. To built. To remember. To dictate. To copy. To see. To be. To sing. To cook. To eat. To serve. To drink. To dance. To joy. To ALLS.
ALLS en dieciseis pasos. Asumir el camino directo a la gracia divina presente y futura. El estado positivo ganador tiene el poder adicional de la cohesión de la situación colectiva del éxito de estar así, como ahorita mero nos hace sentir estar aquí: presentes, con vos, y con todas, como una diosa insolente que se asume afirmativa y poderosa para representarse a sí mismo frente al único lugar al que nos queda ir: el bien común. Como actores de un mismo delirio colectivizado por petición de los creadores de la red. Una especie de espacio situacional de un mañana colectivo semiprivado semipúblico. Como si nuestra ambigüedad nos permitiera coqueteos con la idea de la surrealidad alternativa si decidismos ser más artes y menos deportes. Como si ese fuera la distorsión más importante en el balance de nuestra especie.
Sino esa ¿cuál?
Quizás nos hemos preguntado pocas veces juntas cuáles son nuestros problemas globales. Y no hemos ido por esta vía. No se no ha ocurrido. No forma parte de nuestra referencia.
Incorporemos algo nuevo.
Un nuevo juego.
Un nuevo enfoque.
Sublime.
ALLS